İzmir'e taşınmadan önce büyük bir arkadaş detoksu yapmaya karar vermiştim. Çünkü Aydın'dayken etrafımda kocaman bir kalabalık vardı. Sıkılmıştım. Sadece öz olanlar kalsın etrafımda demiştim. Aslında ilk bakışta güzel düşünce...
Ama şimdilerde bakıyorum da ne yaparsan yap etrafında tam olarak senin istediğin gibi bir tabakanın oluşmasını sağlamak hiç de kolay değil. Hatta bazen imkânsız. Son üç yıldır bakıyorum da etrafımda toplanan insanlarda hep aynı özellikler... Sanki Mevlanın özellikle söylemek istediği bir şeyi anlayamamışım gibi aynı tiplerle muhatap oluyorum sürekli. Madem değişmeyen şeyler var... O vakit buna karşı koymak yerine bana gönderilene kucak açıp anlamam gereken detayları çözme ve onlardan teoremler oluşturma yolunu seçtim ben de. Kozanın kelebeğe dönüşmesi de böyle bir hikaye değil mi zaten...
Hayat elimizdeki şeylerle güzel. Kucağımızdaki bizim olanlarla hani... Sarılalım onlara. Öğrenelim... O vakit bilgeliğin başı bozuk bir delilikten daha güzel olduğunu fark edebiliriz belki.
Selametler olsun... ❤
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Düşüncelerini yazabilirsin...